Netflix’te seyredebileceğiniz en iyi 30 film

Vahşi Doğa’da geçen bir hayatta kalma ve intikam hikâyesi…. Film insanın vahşi doğada sarsılan ya da ayakta kalan değerler sistemini sorguluyor. Yüzbaşı Andrew Henry (Domhnall Gleeson) Batı’nın medeni yüzünü yansıtan biri. John Fitzgerald (Tom Hardy) ırkçılığı ve fırsatçılığıyla beyaz adamın karanlık yüzünü temsil ediyor. Ana karakterimiz Glass (Leonardo DiCaprio) ise açılıştaki av sahnesinde vurgulandığı gibi doğayla uyum içinde, artık onun bir parçasına dönüşmüş durumda. Filmdeki diğer beyazlara oranla sessiz bir karakter ama kendi ırkının açgözlülüğünden duyduğu rahatsızlığı hissetmemek mümkün değil. Onu bölgenin yerlilerine yaklaştıran tek şey, ölmüş Kızılderili eşiyle arasındaki ruhani bağ ya da oğlu değil. O, beyazların “dışarı”dan getirdiği değerlerden ziyade içgüdüleriyle hareket ediyor. “Diriliş”i çarpıcı ve etkileyici kılan asıl özelliği anlatımı. Yönetmen Inarritu’nun başarısının sırrı; savaş, takip, dövüş gibi sahneleri, olayların göbeğindeki hareketli bir kamerayla uzun planlar halinde çekmek.

Çağdaş hayatın yoğun temposu içinde kaybolup gitmiş bir adamın öyküsü… Uluslararası bir kargo şirketinde çalışan Chuck Noland (Tom Hanks),verimlilik sorunlarını çözmeye çalışan bir sistem analistidir. İşlerinin yoğunluğu nedeniyle sevgilisine (Helen Hunt) dahi yeterince vakit ayıramaz; evlilik planlarını sürekli erteler. Noel zamanı çıkmak zorunda kaldığı iş yolculuğu sırasında fırtınada düşen kargo uçağından sağ kurtulur ve kendini Güney Pasifik’te ıssız bir adada bulur. William Broyles Jr.’ın senaryosu, modern çağda geçen bir Robinson Crusoe öyküsü anlatıyor. Robert Zemeckis’in yönettiği film, Chuck Noland’ın verdiği yaşam mücadelesi kadar dış dünyadan yalıtılmış bir insanın yalnızlıkla baş etme ve kendini sorgulama sürecine de odaklanıyor. Bu arada, Noland’ın Crusoe’dan daha yalnız olduğunu belirtelim. Robinson’un Cuma’sına karşılık Noland’ın sadece bir voleybol topu var… Finali itibarıyla kaderci yanı ağır basan film için Tom Hanks, yaklaşık 22 kilo vermiş ve Oscar’a aday olmuştu.

Süper kahraman Birdman rolüyle tanınan Riggan (Michael Keaton),Raymond Carver’ın öykülerinden uyarladığı, yönettiği, başrolünü oynadığı ve yapımcılığını üstlendiği oyunla tiyatro dünyasında başarılı olmayı arzuluyor. Lakin, başta “hipergerçekçi” ukala oyuncusu Mike Shiner (Edward Norton) olmak üzere önünde o kadar çok engel var ki... Film boyunca sık sık iç sesini dinlediğimiz Riggan, nevrotik olmanın ötesinde hayalle gerçeğin birbirine karıştığı tehlikeli bir bilinç durumunda yaşıyor. Kızı Sam (Emma Stone),yapım amiri Jake (Zach Galifianakis) dahil çevresindekilerin de durumu çok iyi değil ama hepsi Riggan gibi oyuna kalplerini koyuyorlar. Karşılarında ise medya ve entelektüeller var. Filmi çekici hale getiren yönetmen Alejandro G. Inarritu’nun gösterişli ve tutkulu anlatımı. Inarritu, dijital geçişlerin yardımıyla son bölüme kadar bütün filmi “tek bir plan” gibi çekmiş. Tek plan tercihi, Riggan’ın üstündeki zamanın baskısını vurguluyor.

Gıdanın en önemli sorun olduğu bir gelecekteyiz... Çocukların hangi mesleği seçeceğine öğretmenlerin karar verdiği, Mao'nun Çin'ini andıran devletçi bir sistem var. Tüketim toplumu, bireycilik ve ABD'nin simgelediği değerler artık tarih olmuş. Çiftçilik yapan eski pilot Cooper'ın (Matthew McConaughey) isyanı öncelikle bu sisteme karşı. NASA'nın yeni gezegen araştırmalarında yer almak istemesinin nedeni çocuklarının istikbali... Christopher Nolan'ın, “Yıldızlararası”nı ABD'de ekonomik krizin zirveye çıktığı, sosyalizmin faydalarından söz edilen bir dönemin endişeleriyle yazdığı öne sürülebilir. Film, yüksek teknolojiyi, bilimsel araştırmaları, kâşiflik ruhunu ve insan merkezli aydınlanmacı düşünceyi kutsarken, gençlere elindekiyle yetinmeyi öğreten, çevrecilerin idolleştirdiği tarım toplumu fikrine karşı çıkıyor. Ama bu fikirlerin dipten dibe işlendiğini belirtmeliyim. Asıl öykü sevgiyle ilgili. Sevgi geleceğin karanlık dünyasındaki yegâne umut değil sadece... Bilimsel gelişmelerin esin kaynağı ve insanlığın asıl kurtuluşuna giden yol...

Paul Edgecomb (Tom Hanks),bir Fred Astaire filmi seyrederken 1935’e döner, cezaevinde çalıştığı yılları hatırlar. Paul o yıllarda idam mahkûmlarının kaldığı bölümden sorumludur. İdama mahkûm edilen hükümlülerin arasında John Coffey (Michael Clarke Duncan) adlı dev gibi bir Afro-Amerikalı da vardır. İki beyaz kıza tecavüz edip öldürdüğü söylenen John, altın gibi kalbiyle Paul’ü derinden etkiler. Daha önemlisi, sahip olduğu şifa veren doğaüstü yetenekleriyle Paul’ü büyük acılardan kurtarır… Stephen King’in 1996 tarihli romanından, Frank Darabont tarafından sinemaya uyarlanıp yönetilen film, ırkçılık ve ayrımcılık eleştirisiyle öne çıkan göz yaşartıcı ve duygusal bir yapım.

2002 tarihli “Internal Affairs” (Mou gaan dou) adlı Hong Kong filminin Hollywood tarafından yapılan bu yeni çevrimi, en iyi film ve yönetmen dahil 4 Oscar kazandı. Film, birbirlerini açığa çıkarmaya çalışan iki köstebeğin hikâyesini anlatır. Birisi (Leonardo DiCaprio),Boston’daki İrlanda mafyasının içine sızan ve şefi dışında kimsenin tanımadığı genç bir polistir. Diğeri (Matt Damon),mafya tarafından yıllar önce polis teşkilatının içine yerleştirilmiş bir köstebektir. Her ikisi de birbirlerinin açığa çıkarmak için ellerinden geleni yaparlar. Jack Nicholson’ın iki karakteri birbirine bağlayan bir mafya patronunu canlandırdığı filmde Martin Scorsese, bir mafya öyküsünün ötesinde nefes nefese ilerleyen bir gerilime imza atıyor.

Gustav Hasford’un ‘The Short-Timers’ adlı romanından uyarlanan film, iki ana bölümden oluşur. Deniz piyadelerinin eğitim kampında geçen ilk bölüm, zorba bir çavuşun baskısıyla aklını kaybeden bir erin dramını anlatır… İkinci bölümde Vietnam Savaşı filmlerinde görmeye alışık olmadığımız, şehirde geçen bir çatışma seyrederiz. Bir grup Amerikan askeri, attığını vuran bir keskin nişancının hakkından gelmeye çalışır. Usta yönetmen Stanley Kubrick, her iki bölümde de savaşın insan ruhuna verdiği zarara odaklanır. Savaşı, öncesi ve sonrasıyla insan ruhunu tüketen bir süreç olarak ele alır. Gelmiş geçmiş en iyi savaş filmlerinden biri…

Yönetmen: Frank Darabont, Stephen King’in doğaüstü ve korku gerilimle ilgisi olmayan 1982 tarihli novellasından, seyirciyi can evinden yakalayan bir hapishane filmi çıkarmayı başarıyor. Karısı ve âşığını öldürme suçundan ömür boyu hapse mahkûm olan masum Andy Dufresne’in hikâyesi, “iyilerin her zaman kazanacağına” inanan o eski Hollywood filmlerini aratmıyor. Anlatıcı Freeman’in etkileyici sesi ve finaliyle 90’ların popüler kültürüne damgasını vurmuştu. Bir kült filme dönüşmesinde, oyuncuların payı gerçekten büyük. Tok, etkileyici ve duyarlı sesiyle öyküyü anlatan Freeman, haksızlığa uğramış iyi kalpli, masum Andy Dufresne’e (Tim Robbins) sahip çıkan tecrübeli mahkûm Red’de, hafızalara çakılan bir performans çıkarıyor. Tim Robbins de ondan aşağı kalmıyor.

Kıyamet sonrasının çöllerinde geçen filmde Max (Tom Hardy),çölün derinliklerinde “yalnız kovboy” misali takılırken Ölümsüz Joe'nun yönettiği yarı vahşi bir toplumun avcıları tarafından yakalanır. Daha sonra kendini, Ölümsüz Joe’nun haremiyle birlikte Yeşil Diyar’a kaçmaya çalışan Furiosa (Charlize Theron) ve onu takip edenler arasındaki kanlı bir kaçma kovalamacanın orta yerinde bulur. İktidardakiler, kadınları ve savaşçıları sömüren hastalıklı, çirkin, deforme erkeklerden oluşur. Fiziksel deformasyon ve hastalık, sembolik olarak hem iktidarı hem toplumu sarmış durumdadır. Toplum, dini fanatizm ve militarizmle ayakta tutulur. Furiosa’nın kaçırmaya çalıştığı genç, güzel ve sağlıklı kadınlar ise kıyametin orta yerinde insanlığın umudu ve geleceğini temsil ederler. Max’i etkileyen, kadınların iktidara baş kaldırma cesareti ve geleceğe duydukları inançtır. Filme asıl ruhunu veren ise muhteşem aksiyon duygusu ve görsel atmosfer… “Mad Max: Fury Road’, Junkie XL imzalı müziklerin katkısıyla çölde geçen vahşi bir rock operası tadı veriyor...

Kaldığı cezaevindeki ağır çalışma koşullarından kurtulmak ve cezasını sakin bir yerde tamamlamak isteyen Randel McMurphy (Jack Nicholson),‘akıl sağlığını’ kaybetmiş numarası yaparak bir psikiyatri hastanesine gelir… McMurphy, doktorların varlığına rağmen, tecrübeli hemşire Mildred Ratchet’ın ‘demir yumruğu’yla yönetilen hastanede hastalarla birlikte bir özgürlük rüzgârı estirmeye çalışır. Tek istediği hastaların daha iyi vakit geçirmesidir… Ama hemşire Ratchet, onun temsil ettiği her şeye karşıdır… Usta yönetmen Milos Forman, Ken Kesey’nin aynı adlı romanından uyarlanan filmi, geçen 45 yıla rağmen hâlâ unutulmayan bir klasiğe çevirmekte çok başarılı…

F. Scott Fitzgerald’ın kısa bir öyküsünden Eric Roth’un uyarladığı filmde usta yönetmen David Fincher, her şeyi tersinden yaşayan bir adamın gözünden aşka ve hayata bakıyor. Bir “öteki” olarak doğan Benjamin Button, kendisini sahiplenen yoksul ve özverili insanların yanında yaşlılıktan gençliğe doğru tuhaf bir yol kat ediyor... Hayata, eli ayağı tutmayan, romatizmalı bir ihtiyar olarak başlayan Benjamin’de Brad Pitt, bilgisayar ve makyaj efektlerinin yardımıyla unutulmaz bir karakter yaratmış ve Oscar’a aday olmuştu.

Joel ve Ethan Coen’in yönettiği filmde Javier Bardem’in canlandırdığı Anton Chigurh, sinema tarihinin en ürpertici, acımasız, serinkanlı katillerinden biri... Adeta bir şeytan. Hedefine kilitlendiğinde onu durdurmak kolay değil. Bu kez hedefi mafyanın parasını alıp kaçan bir adam. Emeklilik günleri yakınlaşan Texas’lı şerif Ed Tom Bell (Tommy Lee Jones),dozu giderek artan şiddeti engellemek için elinden geleni yapıyor. Ne var ki, acımasız Chigurh'u durdurmak hiç kolay değil. Tom Bell'in gönlümüzden geçen her şeyi yapan film kahramanlarından biri olduğu söylenemez. Chigurh sadece bizi değil onu da korkutuyor. En iyi film dahil 4 Oscar kazanan ‘İhtiyarlara Yer Yok’, korkunç bir katili sakin ve sade bir üslupla anlatıyor.